استاد اصلیام بازیگرها بودند/ پشیمانی از عدم حضور در یک فیلم
تاریخ انتشار: ۹ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۳۰۳۲۹۰
زنده یاد جلال مقامی در بخشهایی از گفتگوی خود با موزه سینما گفته بود که استاد اصلی او در دوبله خود بازیگرها بودند.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو به نقل از روابط عمومی موزه سینمای ایران، موزه سینمای ایران برای درگذشت زنده یاد «جلال مقامی» مدیر دوبلاژ، دوبلور، گوینده و بازیگر بخشهایی از گفتگوی تاریخ شفاهی این هنرمند را منتشر کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
زنده یاد جلال مقامی در بخشهایی از این گفتگو با بیان اینکه در ابتدا علاقه زیادی به حرفه دوبله نداشته است، گفت: از بچگی تئائر را خیلی دوست داشتم و همیشه آرزو داشتم بازیگر تئاتر شوم تا روی صحنه بروم، اما خیلی زود و از ۱۶ سالگی وارد دوبله و مشغول به کار شدم.
وی با بیان اینکه در جوانی در چند فیلم سینمایی نیز نقش آفرینی داشته است، افزود: یادم میآید یک شب نمایش خصوصی فیلمی را داشتیم و افرادی همچون جلال آل احمد، عباس پهلوان و سپانلو نیز برای دیدن فیلم آمده بودند. در انتهای نمایش فیلم، آل احمد من را صدا کرد و گفت خیلی خوب جلوی دوربین بازی کردم و من بسیار خوشحال بودم که فردی همچون آل احمد از بازیام تعریف میکند، اما از آن فیلم خیلی استقبال نشد به همین دلیل انگیزهام کم شد و سینما را کنار گذاشتم. البته قبل از سینما در شبکه دو سریال «شبهای آنجلس» را هم بازی کرده بودم. ما در خانه خودمان به خاطر مخالفت پدرم تلویزیون نداشتیم. سریال پنجشنبه شبها پخش میشد و خانوادهام در خانه خالهام مهمان بودند و اتفاقی بخشی از بازی من را دیده بودند همان شب که از رادیو برگشتم متوجه شدم پدرم بیدار است در آن زمان ۱۹ ساله بودم. از من پرسید کجا بودم و من به او گفتم از رادیو برمیگردم و توضیح داد که در تلویزیون من را دیده بود و ازم خواست دیگر در فیلم و سریال حضور پیدا نکنم؛ پدرم اصلا به بازیگری علاقهای نداشت.
مقامی خاطرنشان کرد: یادم میآید زنده یاد مجید محسنی میخواست در فیلم «بلبل مزرعه» به جای جواد قائم مقامی بازی کنم، اما آقای لطیف پور که در دوبله استاد من بود نگذاشت و زمانی که فیلم به نمایش درآمد با استقبال خوبی همراه شد و من پشیمان شدم که چرا حضور پیدا نکردم شاید اگر در آن فیلم بازی میکردم سرنوشتم شکل دیگری پیدا میکرد.
وی در ادامه بیان کرد: زمانی که متوجه شدم مردم از دوبله بسیار استقبال میکردند بیشتر به سمت اینکار کشیده شدم. یادم میآید برای دیدن فیلم «شکوه علفزار» به سینما رفتیم جمشید مهرداد هم در آن زمان کار دوبله انجام میداد و در آن نمایش فیلم حضور داشت. مردم منتظر بودند تا سانس فیلم شروع شود یک دفعه آقای مهرداد با صدای بلند گفت دوبلور یکی از شخصیتهای فیلم جلال مقامی است که الان در اینجا حضور دارد و مردم به سمت من آمدند، عکس و امضا گرفتند و من بسیار خوشحال شدم. در زمان دوبله فیلم «دکتر ژیواگو» و بسیاری از فیلمهای دیگرآنقدر نقشی که میخواستیم جای او صحبت کنیم روی ما تاثیر میگذاشت که ما واقعا گریهمان میگرفت. درواقع فیلم، ما را به سمت خودش میبرد و با توجه به اینکه جوان بودیم میتوانستیم خودمان را جای شخصیتها قرار دهیم.
مقامی با بیان اینکه استاد من در دوبله خود بازیگرها بودند، گفت: هیچ مدیر دوبلاژی نمیتواند به دوبلور بگوید چه حسی بگیرد، زیرا حس واقعی را خود بازیگر به دوبلور میدهد. یادم میآید زمانی که جای موکی میوکلیوحرف میزدم تمام توجه من به صورت و چشمهای او بود تا ببینم چگونه میتوانم از او حس واقعی بگیرم.
وی خاطرنشان کرد: یادم میآید فیلمی از لورل و هاردی صامت بود کپشنهای فیلم را ترجمه کرده بودند فکر میکنم در حدود ۱۰ صفحه بود و گفتند فیلم را با ترجمهای که داده بودند برای آن دیالوگ بنویسم در آن زمان برای انجام کار بسیار ذوق داشتم به همین دلیل پشت میز مویلا رفتم و دائم مینوشتم و از آقایان مقبلی و عباسی خواهش کردم تا جای لورل و هاردی حرف بزنند.
مقامی در ادامه افزود: چندین سال پیش در مراسمی که اهالی شعر و ادب حضور داشتند از من دعوت کردند تا روی سن بروم و صحبت کنم در ابتدا کمی اضطراب داشتم، زیرا تمام اساتید شعر و ادب در سالن حضور داشتند و زمانی که میخواستم از جایم بلند شوم گفتم خدایا کمکم کن. با خودم گفتم جلوی این بزرگان چه چیزی بگویم. در ابتدا سکوت کردم و بعد از چند ثانیه گفتم من ۴۵ سال است پشت میکروفون زنده زندگی کردم و هیچ و وقت نترسیده بودم به جزء امروز درمقابل شما بزرگان که صاحب کلام هستید. فقط میتوانم بگویم اهل کاشانم روزگارم بد نیست و ... در ادامه تصاویری از دیدنیها دوباره پخش شد و زمانی که آمدم بنشینم یکی از بزرگان گفت چرا شما تا این اندازه فروتنی دارید؟ ما زمانی که جوان بودیم بزرگترین ادبیات جهان را با صدای شما خواندیم.
موزه سینمای ایران درگذشت این هنرمند عرصه دوبلاژ را به جامعه هنری تسلیت میگوید و خانواده آن مرحوم و آرزوی صبرو تحمل دارد.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: جلال مقامی مجری پیشکسوت یادم می آید موزه سینما جلال مقامی زنده یاد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۰۳۲۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
زمانی: گلی که زدم تقدیم به کُردهای ایران
به گزارش ورزش سه، تیم فوتبال پیکان در مرحله یک هشتم نهایی جام حذفی مقابل مس رفسنجان با ترکیبی از بازیکنان جوان و آیندهدار به میدان رفت و موفق شد تیم رفسنجانی را تا ضربات پنالتی تشنه کسب پیروزی نگه دارد. خودروسازان که با حساب یک بر صفر از حریف خود عقب افتاده بودند، با گل ابوالفضل زمانی نتیجه را جبران کردند و بازی را تا دقیقه 120 کشاندند.
زمانی، بازیکن 18 سالهای است که به عنوان پدیده این روزهای فوتبال ایران از او یاد میشود. این بازیکن به خبرنگار ورزش سه گفت: خدا را شکر میکنم که فرصت بازی پیدا کردم و توانستم به پیکان کمک کنم. همیشه در انتظار فرصت بودم تا انگیزههایم را نشان بدهم و خدا خواست تا از رضا عنایتی این فرصت را دریافت کنم.
بازیکن جوان پیکان که در دو بازی گذشته تیمش مقابل هوادار و مس رفنسجان برای خودروسازان گلزنی کرده، ادامه داد: با اینکه در پست هافبک بازی میکنم اما همیشه نزدیک به دروازه حریفان هستم تا از موقعیتهایی که ایجاد میشود، استفاده کنم. این خاصیت فوتبال من است و کادرفنی هم اجازه داده تا در فرصت گلزنی قرار بگیرم.
این بازیکن در خصوص هدفگذاری خود در فوتبالش گفت: برای رشد در فوتبال، انگیزههای زیادی دارم. من هدفهایی برای خودم ترسیم کردم که با کمک مربیان و خانوادهام باید به آنها برسم. حضور در ترکیب اصلی پیکان، یکی از این هدفها بود اما رویاهای دیگری هم در سر دارم و میخواهم در فوتبال ایران پیشرفت کنم. شانس خوب من بود که با مربیان موفق و شجاعی کار کنم. آنها به من کمک میکنند تا مسیر پیشرفتم هموار شود. در تیم ملی نوجوانان و جوانان هم مسیرم را پیدا کردهام و با راهنماییهای حسین عبدی میتوانم با سرعت بیشتری پیشرفت کنم.
از زمانی در مورد شادی پس از گل مقابل مس رفسنجان هم پرسیدیم که این طور پاسخ داد: قبل از بازی، با پدرم صحبت کردم. او مثل همیشه به من انگیزه داد و گفت حتما گل میزنی. قصد داشتم در صورتی که بتوانم مقابل مس رفسنجان گل بزنم، به نوعی از پدربزرگم که جانباز جنگ تحمیلی است، تقدیر کنم اما فرصتی برای این کار نشد. به جای آن، پدرم پیشنهاد داد به خاطر احترام به اصالتمان، به سبک کُردها خوشحالی کنم. من هم بعد از گلزنی برابر مس رفسنجان، به سبک کردی شادی کردم و با افتخار، گلی که به ثمر رساندم را به همه کُردهای کشورم تقدیم میکنم.
هافبک جوان تیم فوتبال پیکان در نهایت گفت: بعد از دو گلی که در این هفته به ثمر رساندم، مورد لطف و محبت دوستان قرار داشتم. به خصوص خبرنگاران زیادی با من تماس گرفتند و مشخص بود که تلاشهایم در زمین بازی به خوبی دیده شده است. همین مسائل به من انگیزه میدهد تا بیشتر به فکر پیشرفت در فوتبال باشم. حتی گفتند رکورد جهانی دوندگی در 120 دقیقه را شکستم که قطعا برای بازیکنی مثل من یک تجربه شگفتانگیز به شمار میرود. امیدوارم با کمک همه اهالی فوتبال بتوانم در این مسیر که قدم گذاشتم، با سرعت بیشتری رویاها و اهدافم را دنبال کنم.